Van de predikant
Voor alle aankondingen op deze pagina geldt uiteraard Deo Volente, zo God het wil.
Dienst op zondagmorgen 8 december 2019.
We zijn inmiddels in de adventperiode gekomen. Ook hopen we voorbereiding te houden op het Heilig Avondmaal. We willen deze morgen nog een keer stilstaan bij de geschiedenis in Genesis. We gaan nadenken over de geboorte van Izak. We kunnen die lezen in Gen. 21:1-7.
We lezen in de Bijbel dat Sara bevrucht werd en een zoon baarde. Izak is de zoon der belofte. Keer op keer heeft God in de heilgeschiedenis gezorgd voor een zoon der belofte. Tenslotte is na eeuwen de echte Zoon der belofte gekomen. We kunnen het lezen in Luk. 2:7. En zij baarde haar eerstgeboren Zoon. Christus is de ware Zoon der belofte. Wel echter heeft God door de geschiedenis heen keer op keer gezorgd dat deze Zoon geboren zou worden. Satan heeft Gods raad tot zaligheid niet kunnen breken, hoewel hij dat keer op keer heeft geprobeerd.
We kunnen ook in de Bijbel lezen dat Abraham in de geboorte van Izak de vervulling van Gods belofte heeft gezien. De geboorte van Izak was voor Abraham het zekere bewijs dat eenmaal de Messias zou komen. In Joh. 8:56 lezen we dat Abraham de dag van de Heere Jezus heeft gezien en verblijd is geweest. Door het geloof mocht Abraham weten dat God de Messias zeker zou laten komen.
We staan dus stil bij Gen. 21:2-3. Het gaat over de geboorte van Izak. We letten op drie punten.
a. de geboorte van Izak wordt verwacht.
b. de geboorte van Izak is werkelijkheid.
c. de geboorte van Izak geeft vreugde.
Vragen.
a. waarom was Abraham blij met de geboorte van Izak?
b. hoe heeft Abraham de geboorte van Christus gezien?
c. hoe ziet de Bijbel Sara bij de geboorte van Izak (zie Hebr. 11:10)?
d. waarom werd Izak besneden?
e. hoe moeten we het lachen van Sara in dit hoofdstuk zien, zie ook kanttekeningen?
Liturgie
98:2/72:1,2,3/77:6/73:14
Gen. 21:1-7
Joh. 8:48-59.
Dienst voor zondagmiddag 8 december 2019
In de middagdienst zullen er kinderen worden gedoopt. Wat is het een voorrecht dat de sacramenten regelmatig bediend worden. De sacramenten zijn zichtbare tekenen van Gods genade voor zondige mensen. Laten we deze diensten getrouw bezoeken.
We hopen kinderen te dopen. We weten dat de doop in de plaats van de besnijdenis is gekomen. Daarom willen wij de kinderen dopen. Het is een opdracht van de Heere. Bovendien zijn de kinderen in het verbond begrepen en moeten daarom het teken van het verbond dragen.
We hopen ook stil te staan bij de Bijbel. De tekst voor deze middag is Psalm 8 vers 3. We lezen daar Uit de mond der kinderkens en der zuigelingen hebt Gij sterkte gegrondvest… Eeuwen later noemt de Heere Jezus deze tekst, in de vertaling van de Septuaginta, en wijst daarmee op Zichzelf (Matt 21:16). Zoals de kinderen in de tempels riepen Hosanna gezegend is Hij die komt in de Naam des Heeren zo ook is de Heere Jezus gekomen. Kinderen zullen Zijn lof vertellen.
Het gaat dus in deze Psalm om de lof des Heeren. We letten op twee gedachten:
a. de brengers van deze lof, kinderen en zuigelingen.
b. de inhoud van deze lof, sterkte gegrondvest (Psalm 8:3) op lof toebereid (Matt. 21:16).
Liturgie
81:12/2:7/105:5, 134:3/8:1,2,3,4/8:9
Psalm 8
Matt. 21:12-17
Dienst op zondag 24 november 2019. Morgendienst.
We zijn inmiddels weer bij de laatste zondag van het kerkelijke jaar gekomen. Volgende week beginnen de adventsweken. We gaan dan stilstaan bij de komst van Christus naar deze aarde. Het Woord, de Zoon van God, is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. God heeft eeuwenlang zijn belofte van heil gegeven. Keer op keer heeft God in de geschiedenis dragers van het heil aangewezen. Denk aan Abraham, Izak, Jakob, David en tal van anderen. De Heere heeft na eeuwen de belofte ook vervuld. Christus heeft de menselijke natuur aangenomen. De vraag zou kunnen zijn waarom God niet onmiddellijk zijn Zoon na de zondeval heeft gezonden. Waarom heeft God eerste beloofd, eeuwenlang de belofte herhaald en tenslotte de belofte vervuld? Dat is een mooie vraag om over na te denken.
We weten dat de Zoon ongeveer 2000 jaar geleden is gekomen. We noemen dat de incarnatie. Het is een heel diep geheim dat de Zoon de menselijke natuur heeft aangenomen. Christus is sedert Zijn komst naar de aarde God en mens in één Persoon. En onze zaligheid hangt helemaal aan Hem. Zonder Christus en het ware geloof in Hem is er geen sprake van verlossing. We gaan daar deze zondag weer over nadenken. We zijn gekomen bij Genesis 18. We staan vooral stil bij het eerste gedeelte van dit hoofdstuk, vers 1-15. Het gaat in dit gedeelte om de beloofde zoon, Izak. De Heere belooft weer opnieuw dat Abraham een zoon zal ontvangen uit Sara. Ongeveer 9 maanden later wordt Izak ook daadwerkelijk geboren, Gen. 21:2. Opmerkelijk is ook dat de Heere in een menselijk lichaam tot Abraham komt. De Heere is in hoofdstuk 15 verschenen in het beeld van een rokende oven. Hier komt de Heere tot Abraham in een menselijk lichaam. Zo zal ook later de Heere Jezus de menselijke natuur aannemen. Hier echter heeft God een tijdelijk lichaam aangenomen. Geleidelijk merkt Abraham dat zijn gasten inderdaad een hemelse oorsprong hebben. Het gaat echter om de geboorte van Izak.
We letten in deze geschiedenis op drie gedachten. De eerste gedachte is de onmogelijkheid van de geboorte van Izak. Sara kon helemaal niet meer zwanger worden, vers 11. Bovendien was er ongeloof in haar hart. Er is veel wat keer op keer de belofte van God in twijfel trekt. Zo is het ook in ons leven. Kijk, God zet als het ware druk op het leven van Abraham en Sara. In die druk blijkt ook dat ze zwakke mensen zijn. Denk maar eens na over ons eigen leven. Je kunt iemand iets beloven. Maar als je dat een jaar later nog niet hebt gedaan dan worden we vaak boos of verdrietig. God belooft aan Abraham een zoon, maar het duurt wel 25 jaar voordat die zoon er ook is. God gaat deze weg om Abraham te oefenen in kennis van zichzelf en in kennis van God. Zo gaat de Heere Zijn weg door deze wereld.
De tweede gedacht is dat God weer opnieuw de zoon beloofd. Bij deze gedachte moeten we letten op de herhaling. Ook moeten we letten op de oorsprong en de inhoud van de belofte. Waarom gaat God eigenlijk deze weg met Abraham en met zijn volk? Waarom eerste beloven en pas veel later de zaak schenken? Dan zijn belangrijke vragen over de leiding van God in het leven. De Heere houdt echter getrouw zijn Woord. Hij voert het echter wel op Zijn tijd en Zijn wijze uit. Trouwens ook Izak en Rebekka hebben van God een belofte gekregen. Het duurde heel lang voordat dit belofte werd vervuld. Mooi is dat de Bijbel zegt dat de Heere Zich liet verbidden…… God heeft met deze wegen een bedoeling…
De derde gedachte is de zegen die er komt door de belofte en de vervulling. In vers 18 lezen we dat Abraham voor de hele aarde tot een zegen zal zijn. De Heere herhaalt wat reeds in Gen. 12:3 wat gezegd. Waarom zou God keer op keer dingen in de Bijbel herhalen? Ook weer een belangrijke vraag om over na te denken.
Vragen.
a. waarom biedt Abraham de drie mannen gastvrijheid?
b. hoe moeten we het zien dat de Heere een menselijk lichaam heeft aangenomen?
c. waarom heeft Sara gelachen?
d. hoe is het als iemand iets belooft en hij lijkt het niet te doen? Welke gevoelens geeft dat in ons hart? Hoe zou dat bij Abraham zijn geweest?
e. heeft Sara als oude vrouw wel een zwangerschap kunnen dragen? Zie ook Hebr. 11:11.
Liturgie
Zingen: 98:2/111:2,3,4/115:6/118:1
Gen. 18:1-15
Hebr. 11:8-11
Dienst voor zondagmiddag 24 november 2019.
In deze dienst staan we stil bij zondag drie van de catechismus. In deze zondag gaat het over de doodstaat van de mens. Zondag twee leert ons de zondigheid. Zondag drie de doodstaat. Eerst horen we hoe God de mens heeft geschapen. De mens is goed en naar Gods evenbeeld geschapen. Vervolgens lezen we over de val van de mens in het Paradijs. Tenslotte horen we over de verlorenheid waarin we door de zonde zijn terecht gekomen. Onbekwaam tot enig goed. Alleen een wonder van Godswege kan ons redden. De catechismus wijst op de wedergeboorte. Die hebben we nodig. Ook vandaag.
Liturgie
Zingen: 126:3/2:7/130:1,2,3/138:2/139:14
Ezech. 37:1-14
NGB art 8
ZD 3
Bijbellezing op 20 november 2019.
We zijn toegekomen aan Jesaja 42. We willen in deze dienst stilstaan bij de eerste 17 verzen in dit hoofdstuk. Het gaat hier over de Knecht des Heeren. We komen het woord knecht op veel manieren tegen in de Schrift. Eerst komen we het woordje tegen in de relatie tussen mensen. Abram had veel knechten. Daarna komen we het ook tegen in het spreken van God. Mozes was de knecht van God. Ook het volk Israël wordt wel de knecht van God genoemd. De Knecht des Heeren is echter de Heere Jezus. Jesaja 42 vers 1 wordt geciteerd in Matt. 12 vers 17 en 18 en dan wordt gezegd dat wat Jesaja heeft geprofeteerd in de Heere Jezus in vervulling is gegaan. Jesaja mag dus profeteren over de komende Messias.
Er zijn verschillende liederen over de Knecht des Heeren. We vinden ze in Jes. 42:1-9, Jes. 49:1-9, Jes. 50:4-11 en Jes. 52:13 tot en met Jes. 53:12. In alle deze liederen treedt een bijzonder element van de Knecht op de voorgrond. In Jes. 42 gaat het vooral om het profetisch werk van de Heere Jezus. We staan dus stil bij de Knecht des Heeren. We letten op drie gedachten.
a. de Persoon van de Knecht, 1-4
b. de opdracht aan de Knecht, 5-9
c. de lof over de Knecht, 10-17.
Liturgie
86:4/48:6/89:9,10,12/95:2/97:6
Jes. 42 vers 1
Belijdenis van Nicea
NGB art 7
Diensten voor zondag 17 november 2019.
Morgenochtend hoop ik voor te gaan in Geldermalsen. Br. Mulder heeft vorige week zondag een dienst in Amersfoort vervuld. Ik hoop dan morgen een wederdienst te doen in Geldermalsen. Broeder Paauwe hoopt een preek te lezen in verband met de week voor het leven over Exodus 1:15-22. Het gaat over de vroedvrouwen van Egypte.
In de middagdienst is er dopen van kinderen. We hopen het kindje van de familie Kas uit Woudenberg te dopen. De doop is het zichtbare teken van Christus bloed. De Heere heeft waarlijk geleden om voor de zonde te betalen. Die gedachte wordt door de doop onderwezen en verzegeld. Geve de Heere dat we de rijkdom en de betekenis ervan door het ware geloof mogen verstaan.
Verder hopen we verder te gaan met het onderwijs uit ons troostboek. We zijn toegekomen aan zondag 2. Het gaat in deze zondag over het eerste stuk wat nodig is gekend te worden. De Heere maakt Zijn kinderen zondaar voor God. Daarvoor gebruikt de Heere de wet der tien geboden, die door Gods Geest kracht doet en de zondaar overtuigt van zijn ellende. Het gaat dus in zondag 2 over de kennis der ellende. We letten daarbij op de noodzaak, de eis en de kracht van de wet. Geve de Heere ons een goede zondag, zodat we mogen leven en leren van de enige troost in leven en in sterven.
Dienst op zondagmorgen 10 november 2019.
Op dankdag mochten we samen komen in Gods huis. Wat is het goed om een dergelijke dag te hebben. We hebben gehoord hoe God melaatse mensen stuurt naar een zondige stad om daar Zijn goede boodschap te brengen (2 Kon. 7:9). De Heere zendt die mensen opdat ze zich zullen bekeren. Laten we toch nooit gering denken over de goedheid Gods. De Bijbel is er vol mee.
We gaan vandaag weer verder met de heilsgeschiedenis uit Genesis 12 en verder. We zijn gekomen aan hoofdstuk 17. Daar lezen we over het verbond, de besnijdenis en de andere naam die Abram en Saraï ontvangen. In Genesis 15:18 hebben we gehoord dat God een verbond maakte. Een verbond maken wat in die tijd een veel voorkomende handeling. Mensen maakten dan afspraken met elkaar en kwamen iets overeen. Er was ook een ritueel om de overeenkomst te bevestigen. Met liep tussen stukken van een geslacht dier door. Ieder die het verbond zou verbreken moest het lof van het dier ondergaan. Een verbond was dus een hele sterke overeenkomst met duidelijke strafbepalingen voor wie het zou verbreken.
Het is opmerkelijk dat de Heere dit verbond kiest om met Abram Zijn heil verder gestalte te geven. Het is echter de Heere die eenzijdig het verbond aangaat. De Heere ging, door middel van een oven, tussen de stukken door. In hoofdstuk 17 lezen we verder over het verbond van God met Abram. Het gaat dus over het verbond van God. We staan stil bij drie gedachten.
a. wat God in het verbond beloofd, vers 4-8
b. wat God in het verbond eist, vers 9-14.
c. wat God in het verbond schenkt, 15-27. Hij schenkt Abram geloof om ook daadwerkelijk zichzelf en zijn gezin te besnijden. Abram is gehoorzaam. Geloofsgehoorzaamheid. Tenslotte wordt ook de belofte van een zoon herhaald, vers 19. In hoofdstuk 21 lezen we dat Izak wordt geboren. Hij wordt de volgende drager van de belofte.
Vragen
1. wat zijn de beloften van het verbond?
2. wat zijn de eisen van het verbond?
3. hoe blijkt dat Abram gehoorzaam is?
4. waarom krijgt Abram een andere naam?
5. wat betekent de andere naam van Saraï en waarom zou ze die krijgen?
6. waarom zou God de besnijdenis als teken van het verbond hebben gekozen?
Liturgie
Zingen: 106:3/105:5,6,7/108:2/109:18
Lezen: Genesis 17
Dienst op zondagmiddag 10 november 2019.
We hebben de behandeling van de DL inmiddels afgerond. Wat een belangrijk belijdenisgeschrift hebben we hierin ontvangen. Ik zag onlangs dat de GBS een mooi boekje heeft uitgegeven waar in de DL zijn opgenomen, met toelichting op moeilijk woorden. Het boekje is niet duur (€6,50) en is erg handzaam. Graag aanbevolen.
We gaan deze dienst weer beginnen aan het troostboek, de catechismus. We weten dat de catechismus gaat over drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid. We weten ook dat in de catechismus de 12 artikelen, de wet en het onze Vader wordt behandeld. De hele geloofsleer komt dus aan de orde. Een belangrijk leerboek.
We willen zondag stilstaan bij zondag één. Deze zondag begint met een soort samenvatting van de catechismus. Het gaat over de enige troost. De inhoud van de troost is dat ik niet meer het eigendom ben van mezelf of de duivel, maar van Christus. Door genade worden Gods kinderen eigendommen van Hem. Ook worden de zaken die geleerd worden in de eerste zondag behandeld. We lezen over ellende, verlossing en dankbaarheid. We staan dus stil bij de enige troost en we letten op twee punten.
a. wat die troost inhoudt.
b. hoe we in die troost delen.
Geve de Heere ons een goede zondag en geve Hij dat we getroost mogen leven en sterven. Daar komt het voor ons allemaal op aan.
Liturgie
Zingen: 40:5/2:7/27:5,7/25:5/22:14
Lezen: Jes. 40:1-11
NGB art 5
Zondag 1
Dienst op woensdagmiddag 6 november 2019. Dankdag.
We mogen weer de jaarlijkse dankdag houden. Er is alle reden om zo’n dag te houden. Laten we eerst beginnen met alle goede dingen die we in rijke mate ontvangen. Er wordt veel gemopperd en geklaagd over onze tijd. Maar veel klachten zijn beslist niet gegrond. De Heere schenkt ons overvloedig veel goede dingen. Laat ik zomaar wat dingen opnoemen. We hebben eten, drinken, kleding, woongenot, gezondheidzorg en tal van andere zaken. Daarnaast wonen we in een land met rust en orde. Op heel veel andere plaatsen in de wereld kun je niet veilig over straat. In ons land kan dat wel. Bovendien mogen we in alle vrijheid naar Gods huis gaan, de Bijbel lezen, samenkomen, bidden en tal van andere zaken meer. Niemand die ons een strobreed in de weg legt. Kortom, we hebben heel veel van God ontvangen. Laten we dat vooral niet vergeten. Bovendien worden we ook als kerk rijk gezegend. Gisteravond mocht een broeder voor het eerst het zijn jawoord spreken over een roep tot het ambt. Het was goed dat deze broeder ook wist wat de Heere hem daarover gezegd had. Kijk, daar kunnen we ook mee verder. Wat wij doen of zeggen is niet belangrijk. Het gaat om het spreken van God, door Zijn Woord. Wat is het trouwens arm als we moeten gaan spreken over onze dingen. Nee, laten we de Heere maar grootmaken. Overigens is er natuurlijk in ons land en in de kerk wel wat aan de hand. Alle weldaden hebben ons misschien niet dichter bij de Heere gebracht. En dat moet te denken geven. Maar laten we maar beginnen met de Heere te erkennen.
Op de dankdag staan we eerst stil bij 2 Kon. 7. De kinderen hebben over deze geschiedenis op school reeds nagedacht. Het gaat over Gods verlossende daden in de tijd van de tien stammen. Het is de tijd van Elia en Elisa. De Heere is het volk, wat diep van God is afgeweken, nog niet vergeten. Op een heerlijke en wonderlijke manier geeft Hij uitkomst. We willen vooral stilstaan bij 2 Kon. 7:9. We lezen daar over een dag van goede boodschap. We staan stil bij drie punten:
a. het wonder van deze dag.
b. de inhoud van deze dag.
c. de boodschap van deze dag.
Geve de Heere ons een dankbaar hart om ook waarlijk dankdag te mogen houden.
Liturgie
81:11,12/48:6/136:1,2,4,26/138:3/140:13
Lezen: 2 Kon. 7
Belijdenis van Niceä
Dienst voor woensdagavond 6 november 2019, dankdag.
In de avonddienst staan we stil bij Psalm 57. Deze psalm gaat over God hulp en bijstand die David heeft ervaren in de tijd dat hij moest vluchten voor Saul. Die periode was voor David heel moeilijk en aangrijpend. Ongeveer 10 jaar land werd hij als een berooide vluchteling dag en nacht achterna gezeten. De dood loerde elke dag. Vanuit een spelonk en in de diepte is Psalm 57 ontstaan. We kunnen de geschiedenis lezen in 1 Sam. 22:1-5 of 1 Sam. 24:4-23.
We staan vooral stil bij het slot van de Psalm. David mag daar de lof des Heeren zingen. Hij mag God grootmaken. Wat een heerlijk en wonderlijk werk is dat. Na nature maken we graag onszelf groot. De wereld roemt dan in de dingen van de wereld en de godsdienst gaat roemen in zichzelf. Wat een nare gang is dat in het leven. De Heere echter leert Zijn volk roemen in God en in hun Zaligmaker. Vandaar dat David ook schrijft: Ik zal de Heere loven… Dat is een heerlijk werk, waar God de eer van ontvangt. Het gaat dus over de lof des Heeren (Psalm 57:10-12). We staan stil bij drie gedachten:
a. de aanleiding voor deze lof.
b. de reden voor deze lof.
c. het doel van deze lof.
De Heere geve dat we het ware loven mogen leren of beoefenen. Dan is het oprecht dankdag in ons leven.
Liturgie.
56:5/57:4,5,6,7/60:3/61:7
Lezen Psalm 57
NGB art 3
Dienst op zondagmorgen 27 oktober 2019.
We gaan in deze dienst weer verder met de overdenking van Genesis 12 en verder. We zijn toegekomen aan hoofdstuk 16. Het gaat over de geschiedenis van Abram met Hager. Een wat opmerkelijk moment in het leven van de aartsvader.
In het vorige hoofdstuk hebben we gezien dat Abram een visioen kreeg. Zijn nageslacht zou naar Egypte worden gevoerd en zal daar 400 jaar verdrukt worden. We weten uit het boek Exodus dat dit een hele zware periode is geweest. De Heere echter gaat Abram vertroosten. En daarom ziet hij een rokende oven met een vurige fakkel. Hoe moeten we dit uitleggen? We zien en horen vier zaken.
a. een oven.
b. rook.
c. vurige fakkel.
d. een verbond, vers 18.
De oven wijst op de verdrukking in Egypte. Die zal heel zwaar zijn, maar God staat daarboven. Hij regeert.
De rook is een teken van Gods oordeel en straf. In Genesis 19:28 gaat de rook op over Sodom dat is omgekeerd. Rook van een oven zegt de Schrift. In Jes. 14:11 vinden we ook rook als oordeel. Ook in Open. 14:11. De rook is denk ik een aanwijzing dat God Egypte zwaar zal straffen voor de verdrukking van het volk van Israël.
De vurige fakkel is een beeld van het licht. Het volk van Israël is Gods knecht. Onder dat volk is de drager van de Messiaanse belofte. De Heere belooft dat in weerwil van alle verdrukking Hij ervoor zal zorgen dat het licht van Zijn heil blijft branden.
Het verbond wijst erop dat God met een krachtig teken deze belofte van bewaring onderstreept. Abram mag weten dat God Zijn belofte gestand zal doen. Vandaar een verbond.
Van hoofdstuk 15 gaan we naar hoofdstuk 16. Wat lezen we hier? Wel Abram is inmiddels 10 jaar onderweg. Hij wacht op de komst van de beloofde zoon. Maar wachten duurt lang. En dan komt Saraï met een plan. Ze stel voor dat Abram gaat trouwen met haar slavin. Het kind dat dan geboren gaat worden kan dan op haar naam geschreven worden en zo wordt dan Gods belofte vervuld. Het was overigens in die tijd gebruikelijk dat men dit deed. Er waren zelf wetten die dit regelden. Abram en Saraï doen dit en dan komen de problemen. Hagar wordt hoogmoedig en kijkt op Saraï neer. Hagar wordt door Saraï vernedert en vlucht dan weg. Ze wordt door de Heere opgezocht een keert weer terug. Daarna wordt Ismael geboren. Hij is de stamvader van de Ismaelieten. Een aantal zaken vallen op.
a. Saraï en Abram hebben dit gedaan in verband met de vervulling van de belofte. Het is dus niet los van hun geloof in Gods belofte.
b. het valt ook op dat ze de mond des Heeren in deze weg niet hebben gevraagd. Er is geen gebed.
c. ze kiezen een weg die in die tijd wel meer werd bewandeld maar die in strijd is met Gods ordeningen (huwelijk) en Gods belofte. Er zou een zoon uit Saraï worden geboren.
d. er komt ook een hoop verdriet van. Eigen wegen leiden tot droevige situaties.
e. we lezen echter ook dat God naar Hagar en Ismael heeft geluisterd. Laten onbekeerde mensen nooit denken dat bidden geen zin heeft. De Heere hoort. God hoort, dat betekent de naam Ismael.
Overzien we de geschiedenis dan gaat het eigenlijk over Gods heilsbelofte. Daarover gaat het keer op keer in deze hoofdstukken. We zien drie punten.
a. de listen van satan. Keer op keer komen we het rijk der geesten tegen. We lezen dat Saraï Abram iets voorstelt. De gedachte is gelijk aan Gen. 3:6 en verder. Saraï doet dingen waar de duivel blij mee is. Want zo komt er van de vervulling van de belofte niets terecht.
b. de zwakheid van de gelovigen. We zien dat Abram en Saraï zonder bidden een verkeerde weg inslaan. Gods kinderen moeten elke dag geleid worden, anders lopen we op verkeerde wegen.
c. de trouw van God. De Heere gaat ook een weg. Hij zal zorgen dat op Zijn tijd uit Saraï een zoon zal worden geboren. God zorgt zelf voor de vervulling van Zijn raad. Daarin is Hij de getrouwe.
Vragen
1. Welke vier dingen zijn bij de oven van Gen 15 belangrijk?
2. Waarom kozen Abram en Saraï deze weg? Zijn er meer voorbeelden in de Bijbel?
3. Mag een onbekeerd mens tot God bidden?
4. Hoe ziet Paulus in Galaten vier deze geschiedenis?
5. Welke belofte geeft God aan Ismael?
Liturgie
Zingen: 73:1/74:2,10,12/75:4/76:1
Lezen: Gen 16 en Gal. 4:21-31
Preek voor zondagmiddag 27 oktober 2019.
We staan in deze preek stil bij het slot van de DL. Het gaat over hoofdstuk 5 de paragraven 9 tot en met 15. Dit deel gaat over de zekerheid dat de gelovigen in de hemel komen. De Heere bewaart Zijn uitverkorenen tot de zaligheid (paragraaf 9) en ze kunnen dat ook zeker weten.
Met een paar eenvoudige vragen wil ik proberen de stof helder te maken. De vragen zijn de volgende:
1. Kunnen de gelovigen zeker weten dat ze eenmaal naar de hemel gaan en hoe komen ze tot die zekerheid? Antwoord. Paragraaf 9,10,11.
2. Maakt de zekerheid dat je in de hemel komt een gelovige niet zorgeloos? Het komt immers toch wel goed? Antwoord. Paragraaf 12 en 13
3. Wat moeten de gelovigen voortdurend doen om tot zekerheid te komen en die ook te behouden. Antwoord. Paragraaf 14.
4. Hoe zien Gods kinderen de leer van de bewaring en de zekerheid dat ze zalig worden en naar de hemel gaan? Antwoord. Paragraaf 15.
In enkele eenvoudige vragen een voorbereiding voor zondagmiddag. Ik hoop dat u er wat aan heeft.
Wv
Korte samenvatting van Dordtse Leerregels: 5:1-8
Op zondagmiddag 20 oktober 2019 hebben we stilgestaan bij de DL hoofdstuk 5 paragrafen 1-8. Het gaat over de bewaring. Het is de gedachte dat al Gods kinderen, de ware gelovigen, ook allemaal in de hemel komen. De stof is best moeilijk, en daarom wil ik het in drie vragen heel kort en eenvoudig samenvatten. Misschien heeft u er wat aan. Ik hoor het wel?
1. Vraag: Als God Zijn kinderen vernieuwt door wedergeboorte hoe komt het dan dat ze toch blijven zondigen?
Antwoord: Dat komt omdat God Zijn kinderen op aarde niet helemaal vernieuwt. Het lichaam der zonde nemen ze tot hun dood mee. En dat doet heel veel verdriet. In de hemel zijn ze daarvan verlost.
2. Vraag: Als de ware gelovigen op aarde blijven zondigen komen ze dan wel in de hemel?
Antwoord: ja, want God bewaart al Zijn kinderen tot het einde toe. Ze hebben veel verdriet over de zonde en ze nemen steeds opnieuw de toevlucht tot het bloed van Christus, waardoor de zonden worden vergeven.
3. Vraag: kunnen Gods kinderen ook heel erg zondigen (grove zonden) en wat is daarvan het gevolg?
Antwoord: Gods kinderen kunnen heel erg zondigen (overspel, doodslag, afgoderij, openbare dronkenschap, etc.) en dat heeft hele erge gevolgen. Ze verliezen bijvoorbeeld het gevoel van de genade. Maar de Heere brengt zijn kinderen tot belijden van de zonde en tot bekering. Ze gaan de zondige wegen verlaten en weer wandelen in Gods wegen.
Dit even als korte samenvatting van de preek van zondag jl. Misschien helpt het om de DL op dit punt beter te begrijpen.
Wv.
Vanavond hopen we stil te staan bij Jesaja 41:1-20. We lezen hier de boodschap van verlossing. De Heere Zelf zal Zijn volk verlossen en vertroosten. Wat een heerlijk en goddelijk Evangelie horen we in de profetie van Jesaja. God Zelf is in dit hoofdstuk aan het woord. onderstaand de liturgie, het theme en de punten voor vanavond.
Ieder van harte Gods zegen,
wv
93:1,4/48:6/95:1,2,3/97:6/95:4
Belijdenis van Nicea
Jesaja 41:1-20 vers 10
NGB art 1
De boodschap van verlossing.
a. de noodzaak
b. de inhoud
c. de vrucht.
Onderstaand treft u een stukje uit het dagboek van ds. J.P. Paauwe. Mijn oude en inmiddels overleden ambtsbroeder Verwoerd was onder preken van ds. Paauwe groot geworden en sprak er steeds met achting over. Dat dagboek van ds. Paauwe bevat ook veel belangrijk onderwijs over de leer des heils. Onderstaand een stukje wat ik treffend vond.
hart groet
wv
PS via mijn smartphone geef ik elke dag wel een stukje van Luther, Philpot, Paauwe of anderen door. Mocht u dat ook willen lezen dan kunt u een appje sturen naar 0637250490.
Dienst voor zondagmorgen 20 oktober 2019.
We gaan in deze dienst weer verder met de geschiedenis uit Genesis 12 en verder. Dit gedeelte gaat over Gods heil en Gods boodschap voor arme zondaren. Het gaat over de geschiedenis van het heil. Het gaat over de belofte van de komende Messias.
God had immers een ‘vrouwenzaad’ (Gen. 3:15) beloofd. Wanneer zou dat zaad komen? Wie zou dat zaad zijn? Hoe zou die machtige Verlosser eruit zien? Eva dacht eerst dat Kaïn de beloofde verlosser was. Ze zegt immers in Gen. 4:1 dat ze een man van de HEERE heeft gekregen. Maar Eva heeft zich vergist. Kaïn was een moordenaar van zijn broer. Via Seth zou de verlosser komen. Maar ook in de dagen van Seth is de verlosser nog niet gekomen. Wie is toch die verlosser? Keer op keer komen we de verwachting naar de beloofde verlosser tegen.
In de tijd van Abram is er al heel wat geschied. De eerste wereld is door de zondvloed (grote vloed) vergaan. De mensen zijn daarna weer opstandig geworden tegen God. Ze willen een toren bouwen (Gen. 11) die reikt tot in de hemel. God echter verwart de taal en zo worden de mensen gedwongen uit elkaar te gaan. Dan begint God bij Abram weer een nieuw begin in de heilsgeschiedenis. Hij belooft dat Abram tot een zegen zal zijn voor alle volken. Het Zaad van Abram zal die zegen tot stand brengen. Met het Zaad (Gen. 12:3) wordt Christus bedoeld. De gelovigen in het Oude Testament hebben uitgezien naar Zijn komst. Ze geloofden, tot heil, in de komende Messias.
Wat heeft de Heere vanaf Abram weer veel dingen rond de belofte geopenbaard. In Genesis 14 lezen we dat de komende verlosser er zal zijn naar de ordening van Melchizédek. Hij zal Koning en Priester zijn en Hij zal brood en wijn uitdelen aan vermoeide mensen. Wat een heerlijk beeld van de gekomen Christus. De bijbelschrijvers hebben er op gewezen (Psalm 110, Hebr. 6-7).
Wat betekent de komende verlosser? Wie hebben er deel aan Hem. Laten we beginnen met de gedachte dat we een verlosser nodig hebben. Er is al veel gewonnen als mensen beseffen dat ze zonder Christus geen bestaan hebben voor God. Geen enkel bestaan. Laat niemand denken dat hij of zij wel voor God kan bestaan, los van Christus. Het is totaal onmogelijk. Laat ook niemand denken dat de kennis van Christus zomaar even wordt verkregen. Het is zeker niet goedkoop om kind van God te zijn en te blijven. Paulus was met Christus gekruisigd. Dat heeft ons veel te zeggen. Een kruist betekent de gewisse dood. Wie een volgeling van Jezus is, die is gestorven en die sterft aan alles van hemzelf. Zijn godsdienst, zijn goede dingen, zijn ijver, zijn ambt, zijn beter zijn dan anderen, etc. gaat allemaal overboord. We kunnen alleen gemeenschap met Christus hebben in ootmoed en kleinheid. Voor betweters is op de school van Christus geen plaats.
Maar hoe krijgen we deel aan Hem. We lezen in de Schrift (Gen. 15:6) dat Abram geloofde en het werd hem gerekend tot gerechtigheid. Door het ware geloof wordt een zondaar verbonden met Christus. Het geloof stelt hem ook weer in de rechte verhouding met God. Dan rekent God de gerechtigheid van Christus toe en op grond daarvan is een zondaar gerechtvaardigd. Het geloof grijpt Christus aan en daarom staat een zondaar recht voor God. Laten we vooral nagaan of het ware geloof ons deel is. Laten we trouwens in alle zaken ons houden aan de Schrift. Gods volk begeert niet anders.
En dan komen we bij Gen. 15:7-21. In dit gedeelte worden ons weer andere dingen rond de heilsbelofte bekend gemaakt. We lezen over een verbond. We lezen over een offer. We lezen over een Abram die waakt en een oven die door de stukken gaat. De Heere verschijnt in een concrete vorm aan Abram. Tot nog tot hadden we alleen gehoord van Gods woorden. Hier in dit gedeelte lezen we ook van een oven, waarin God tegenwoordig is. Het gaat in dit gedeelte over het komen van God tot Abram. We letten op drie punten:
1. het is nodig dat God tot Abram komt. We lezen in dit gedeelte over duisternis, vers 12; over gevogelte, vers 11, over de toekomst, vers 13, over ongerechtigheid van de Amorieten, vers 16. Kortom, er zijn allerlei zaken die bedroeven. Wat heeft Abram God keer op keer nodig. Steeds weer en steeds meer.
2. het is heilzaam dat God komt. God komt tot Abram door zijn woorden. God kan ook verschijnen in een zichtbare gestalte. Soms komt God in een mensengestalte (Gen 18:1-2). Soms komt God anders. We lezen vier dingen: oven, vurige fakkel, rokende oven, tussen de stukken door. Die vier dingen hebben een diepere betekenis. Ze maken duidelijk hoe God tot Abram komt. We hopen er verder op in te gaan in de dienst.
3. de grond waarop God tot Abram komt. Wat is de reden dat God tot Abram komt? De reden is niet dat het een beste man is. Dan was God niet gekomen. Maar God gaat tussen de stukken door. Tussen de stukken ligt een spoor van dieren bloed. God komt tot Abram op grond en over de weg van bloed. God komt tot mensen in de weg van bloed. Dat wijst op Christus en Zijn offer. En in Hem is Hij genadig en bramhartig. Niet voor niets lezen we over het verbond in vers 18. Maar laten we er morgen maar dieper op ingaan.
Vragen.
1. in vers 15:7 lezen we Ik ben de HEERE . Hoe vaak heeft de Heere Abram inmiddels persoonlijk toegesproken?
2. waarom moet Abram dieren door midden snijden? Wat moet hij met die dieren doen?
3. waarom moet Abram zorgen dat de vogels de dieren niet opeten?
4. hoe veel volken wonen er in Kanaän?
5. was is een verbond?
Dienst van zondagmiddag 20 oktober 2019.
In deze dienst gaan we verder met de Dordtse Leerregels. We zijn toegekomen aan hoofdstuk 5. In dit hoofdstuk worden twee zaken behandeld: de bewaring van de gelovigen. En de zekerheid van de zaligheid. Gods kinderen kunnen zeker weten dat ze uitverkoren zijn en behouden worden.
De bewaring gaat over de gedachte dat God Zijn kinderen ook zeker thuishaalt. Wie echt een kind van God is, die wordt zeker zalig. Dat betekent echter niet dat Gods kinderen al zonder zonde zijn. Ze struikelen in vele zegt de Bijbel. We moeten dus nadenken over de vraag hoe het kan dat iemand een oprecht kind van God is, zeker naar de hemel gaat en toch zonde doet. Het antwoord is dat God Zijn werk in stand houdt maar dat de Heere zijn kinderen op aarde niet geheel verlost van de zonde.
Er wordt ook gesproken over grove zonden. Er zijn dagelijkse zonden en grove zonden (5:5). Wat zijn grove zonden. Ik denk dan aan openbare dronkenschap (Noach), overspel (David), scheurmakerij en tal van andere erge dingen. Laten we ons daarvoor wachten. De dagelijkse zonden zijn al erg genoeg.
Dienst voor zondagmiddag 13 oktober 2019.
In deze dienst zullen kinderen worden gedoopt. De kinderdoop rust op Gods verbond en daarom dopen we kinderen. We lezen in de catechismus dat kinderen net als de volwassenen in het verbond van God zijn begrepen. De Heere maakt onderscheid waar het van nature niet is. Geve de Heere dat we deze dingen op de goede wijze gedenken. De doop is een sacrament om ons en ons zaad Zijn verbond te verzegelen.
We staat in deze dienst ook stil bij de Bijbelse boodschap. Wat is het een voorrecht dat we een Bijbel hebben. Daarin daalt de Heere af tot zondige mensen. De gewilligheid van Christus komt in het Evangelie openbaar. Laten we nooit gering denken over de gewilligheid van Christus. Helaas zijn er velen die dat wel doen. Dat moet ons schuld zijn voor God.
We staan stil bij Psalm 78:1-2. We lezen daar het volgende:
1 EEN onderwijzing van Asaf.
O mijn volk, neem mijn leer ter ore, neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.
2 Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten van oudsher,
Psalm 78 is een onderwijzing aan het volk Israël. Asaf roept God daden in herinnering. Hij wijst ook op de voortdurende ondankbaarheid van het volk. Door de boodschap wil de Heere zijn volk vermanen, toespreken, nawandelen, onderwijzen. Wat hebben we dat onderwijs nodig. Wat is het goed en nodig om Gods daden in herinnering te houden.
Het gaat in Psalm 78 over de grote werken Gods. Overzien we het begin van deze Psalm dan letten we op drie punten:
a. de aanspraak, o Mijn volk, en allerlei andere aanspraken in deze psalm. Vers 4 wijst op kinderen en volwassenen. Vers 9 wijst op Efraïm. Vers 21 wijst op Jakob. Wat een onderwijs ligt er in deze aanspraken.
b. de boodschap. We lezen mijn leer, de redenen Mijns monds. Gaan we de hele psalm na dan blijkt de inhoud van de redenen van Gods mond te zijn de ontrouw van het volk, vers 10 ev. Ook wordt gewezen op de grote daden van de Heere. De Heere verlost en redt zijn volk, vers 68-69. Verder wordt gewezen op Gods leiding, vers 71-72.
c. de aansporing. We lezen in de tekst: neigt ulieder oor. Neem mijn leer ter ore. Keer op keer wordt in de Psalm gewezen op de gedachte dat zondige mensen iets met Gods woorden moeten doen. We moeten die woorden niet horen en naast ons neerleggen. De Heere Jezus heeft dat dwaas genoemd. Wie echter het woord hoort en doet, die is wijs. Hij bouwt op de rots.
Liturgie
Zingen:81:12/105:5,134:3/78:1,2,3/78:4
Lezen: Psalm 78:1-8
Belijdenis: NGB art 36
Dienst op zondagmorgen 29 september 2019
Deze zondag staat in het teken van het Heilig Avondmaal. We hopen samen te komen om het Woord te horen en de sacramenten te gebruiken. De Heere heeft het Avondmaal aan Zijn gemeente geschonken tot versterking van het geschonken geloof. Het gaat in het Avonmaal om de geloofsvereniging met Christus. Wie door het geloof met Christus verenigt is mag en behoort gebruik te maken van het Avondmaal. Wie niet met Christus verenigd is mag geen gebruikmaken maar moet zich bekeren tot God. Laten we deze dingen in alle helderheid overdenken. En bemediteren.
Ik wilde in de morgendienst kort stilstaan bij Psalm 34 vers 9. Daar lezen we: Smaakt en ziet dat de HEERE goed is; welgelukzalig is de man die op Hem betrouwt.
In deze Psalm getuigt David van de verlossing uit grote nood door de Heere. De tekst wijst ook op een getuigenis van de verlossing. We letten dan op twee punten.
a. de oproep tot het getuigenis, Smaakt en ziet.
b. de zaligheid door het getuigenis, welgelukzalig is de man die op Hem vertrouwt.
Veel valt over dit vers te zeggen. Eerst maar de oproep tot getuigenis. De grond voor dit getuigenis is het ware geloof. In de Psalmen zien we de heiligen in het hart, aldus Luther. We hebben dus te maken met geloofstaal. Geloof wat niet alleen geschonken maar ook beoefend wordt. Verder blijkt dat het gaat om beoefenen, ervaren. Smaken en ziet heeft te maken met onze zintuigen. Daarmee kunnen we dingen waarnemen, ervaren. Ook lezen we over de goedheid van de Heere. Tegenover de dwaasheid van mensen staat de goedheid Gods. De Heere zorgt voor Zijn ellendigen. De oproept is ook gefundeerd. We lezen de naam HEERE . Dat wijst op Gods verbond. Dat is eeuwig en vast.
We lezen ook een zaligspreking. Dit wijst op geluk en zaligheid. Wie op de HEERE is oprecht gelukkig. Dat geluk deelt de Heere uit aan zondige mensen. We lezen over de man die de Heere vreest. Het geluk gaat gepaard betrouwen. Betrouwen is alles van God in Christus verwachten, voor tijd en eeuwigheid.
Vragen.
1. waarom wordt het Avondmaal bediend?
2. wie mogen deel nemen aan het Avondmaal?
3. waarom heeft David Psalm 34 gemaakt?
4. wat is de vreze des Heeren?
5. wie staat in het Avondmaal in het middelpunt?
Liturgie
Zingen: 35:1/34:4,5,6/42:7/116
Lezen: Psalm 34:1-9
Dienst voor zondagmiddag 29 september 2019.
In deze dienst gaan we verder met Psalm 34. De indeling van deze Psalm is als volgt.
Het gaat over Gods verlossende daden. We zien vier delen.
Vers 1-4 een lofprijzing op Gods daden
Vers 5-9 een getuigenis van de verlossing
Vers 10-15 een onderwijzing in de vreze des Heeren.
Vers 16-23 de Heere verlost de Zijnen.
We willen stilstaan bij deze Psalm en doen dat vanuit vers 10. Daar lezen we: Vreest de HEERE , gij Zijn heiligen, want die Hem vrezen hebben geen gebrek. Het gaat in deze tekst om de vreze des Heeren. We wijzen op drie gedachten:
1. de aanspraak, gij Zijn heiligen.
2. de opdracht, Vreest den Heere.
3. de belofte, hebben geen gebrek.
In de Psalm komen we allerlei woorden tegen om de gelovigen te duiden. In vers 3 lezen we zachtmoedigen. In vers 10 heiligen, in vers 16 rechtvaardigen. Zo zijn er meer typeringen te vinden. Vers 12 bijvoorbeeld kinderen.
In de Psalm wordt gesproken over de vreze des Heeren. Daartoe wordt opgeroepen. Hem vrezen in ook Hem loven, vers 2. Hem vreze is ook in Hem roemen, vers 3, Zo zijn er allerlei gedachten in de Psalm die samenhangen met de vreze des Heeren.
De Psalm bevat ook een belofte. Geen gebrek wordt er gezegd. Zo zijn er meer dingen die de Heere belooft. De Heere geeft bijvoorbeeld antwoord, vers 5. De Heere belooft verlossing, vers 7. Zo zijn er meer zaken. We gaan erover nadenken. Het grote voorrecht van de vreze Gods komt duidelijk openbaar.
Liturgie.
Zingen: 19:5/2:7/34:5,9,10/36:2/35:10
Lezen: Psalm 34
Belijdenis: NGB art 35
Dienst op zondagmorgen 22 september 2019
De dienst voor deze morgen is een voorbereiding op het Heilig Avondmaal. In het Avondmaal staan we stil bij de dood van Christus en de betekenis daarvan voor Gods kerk. Ieder die met Christus is verenigt is hartelijk welkom aan de dis des Verbonds. Ieder die niet met een oprecht geloof Christus heeft aangenomen moet zichzelf haasten en spoeden om zijn of haars levenswil. We reizen naar de eeuwigheid. Laat dat ons leven stempelen.
We gaan weer verder met de heilsgeschiedenis van Genesis 12 en verder. Ik heb al meer gezegd dat het niet gaat mensen in de eerste plaats, maar om de grote daden van God in de geschiedenis. Vorige week hebben we mogen horen hoe God in het Oude Testament een duidelijke boodschap heeft gegeven van de komende Messias. In Melchizédek zien we een voortuitblik van wie Christus eenmaal zal zijn. Wonderlijke zaak dat Abram wordt bemoedigd door een ontmoeting met deze koning. Hij heeft van verre de Christus gezien (Joh. 8:59).
Deze zondag staan we stil bij Gen. 15:1-6. We richten onze aandacht vooral op vers 6. Daar lezen we: En hij geloofde in den HEERE , en Hij rekende het hem tot gerechtigheid. Deze tekst is een hele belangrijke tekst in de Bijbel. Paulus komt er in Rom. 4:5 uitvoerig op terug. Het gaat hier om de rechtvaardiging door het geloof. We willen stilstaan bij drie belangrijke gedachten.
1. het instrument voor de rechtvaardiging, en Abram geloofde in de HEERE .
2. het wonder van de rechtvaardiging, en Hij rekende het hem…
3. de vrucht of de zegen van de rechtvaardiging, tot gerechtigheid.
Rechtvaardiging betekent dat een goddeloos mens weer recht komt te staan voor God. Deze rechtvaardiging geschiedt niet doordat we zelf iets doen of presteren. De rechtvaardiging, recht staan voor God, kan alleen door het ware geloof. We lezen dat Abram geloofde. Het geloof grijpt Christus aan. En in Christus staat een verloren mens weer recht voor God. God verklaart een dergelijke mens, om de verdiensten van Christus, rechtvaardig. Dit heeft ook grote gevolgen. Paulus schrijft daarover in Rom. 4 en 5. Het is goed om die twee hoofdstukken ook grondig na te lezen. De kanttekeningen geven een goede uitleg, trouwens ook op Gen. 15:6.
Vragen
1. waarom is de ontmoeting met Melchizédek voor Abram belangrijk geweest?
2. waarom zou Abram bang zijn (zie Gen. 15:1)?
3. waarom zegt de Heere dat Abram naar de sterren moet kijken?
4. wat betekent het woord rechtvaardigen?
5. welke brief in de Bijbel gaat vooral over de leer van de rechtvaardiging van de goddeloze?
6. wat betekent het dat God de rechtvaardigheid toerekent?
Liturgie
Zingen 103:8,9/138:1,2,4/140:7,13/143:8
Lezen: Gen. 15:1-6 Rom. 4:1-12
Tekst Gen. 15:6
Dienst voor zondagmiddag 22 september 2019.
In deze dienst gaan we weer verder met de Dordtse Leerregels. In tien preken hopen we deze leerregels voor de gemeente te behandelen. We zijn inmiddels in hoofdstuk ¾ gekomen. Dat artikel gaat over de vernieuwing van zondaren.
We behandelen het slot van dit artikel. Het gaat over het wondere werk van de wedergeboorte. De Leerregels maken ons duidelijk dat het eenzijdige genade is als God een dode zondaar levend maakt. De leerregels vertellen ons ook dat God daar de middelen voor wil gebruiken.
Het gaat om een belangrijk onderdeel van de geloofsleer. Misschien is het nuttig om thuis die artikelen eens grondig door te lezen. Het is DL ¾:12-17. Het maakt het luisteren ongetwijfeld meer vruchtbaar.
Liturgie
Zingen:63:2/2:7/65:2,3,4/56:5/53:6
Lezen: Fil. 2:1-18
NGB art 34
DL ¾:12-17
Dienst voor zondagmorgen 15 september 2019
We gaan in deze dienst weer veder met de heilsgeschiedenis uit het boek Genesis. Ik zeg met opzet heilsgeschiedenis want de Bijbel is het boek van Gods grote daden. Het gaat in de Bijbel niet in de eerste plaats om mensen, hoeveel te ook betekend hebben. Abram is de vader van alle gelovigen. Maar het gaat in de heilgeschiedenis niet over hem maar over Zijn God. Het gaat dus in Genesis 12 en verder over de God van Abram, Izak en Jakob. Die God is een God van volkomen zaligheid, verlossing.
We hebben stilgestaan bij Genesis 12 en 13. Wat komt de heilsgeschiedenis hier duidelijk in naar voren. God roept Abram, God verlost Abram en God leidt Abram. In hoofdstuk 13 lezen we over de leiding van de Heere met Zijn kerk. Wat een wonderlijke leiding trouwens. Abram komt helemaal alleen te staan. Zijn ouders zijn er niet meer. Lot trekt weg en dan staat hij daar in een weinig vruchtbaar land, zonder kinderen. Alleen Saraï, een moeder van Christus, is bij hem. Alleen… alleen.. wat is Gods weg soms moeilijk. En dan opeens: de stem van God. Opnieuw hoort Abram die wonderlijke, gebiedende en belovende stem. We lezen in Gen. 13:14…Hef nu uw ogen op… Als iedereen Abram verlaten heeft zegt de Heere, heft nu uw ogen op… Wat een troost moet dat voor Abram geweest zijn. De Heere kwam precies op het goede moment… hef nu uw ogen op… Vijf woorden om te onthouden. Ook vandaag.
In hoofdstuk 14 lezen we weer een ander gedeelte uit de heilsgeschiedenis. Als we het hoofdstuk rustig en aanhoudend doorlezen dan is vers 18-20 de kern. Daar heeft Abram een ontmoeting met Melchizédek. Overzien we deze ontmoeting in het geheel van de Schrift dan blijkt in deze ontmoeting iets door te schitteren van de komende Christus. Melchizédek is als het ware een schaduw of heenwijzing naar de beloofde Verlosser. In Gen. 3:15 wordt gesproken over een zaad van de vrouw. In Gen. 12:1-3 lezen we over een zegen voor de hele wereld. In Gen. 14:18-20 leren we dat de komende Verlosser een koning der gerechtigheid zal zijn. Melchizédek betekent koning der gerechtigheid. Het leert ons ook dat Christus een priester zal zijn. Want Melchizédek is priester van de allerhoogste God.
Hoe weten we dat Melchizédek heen wijst naar Christus? Dat leert ons het vervolg van de Bijbel. De psalmdichter heeft Gen. 14 gelezen en in Psalm 110 kunnen we zijn uitleg van dit hoofdstuk lezen. De schrijver van de brief aan de Hebreeën heeft dit hoofdstuk gelezen en zijn uitleg lezen we in Hebr. 7. Beide delen van de Bijbel betrekken Melchizédek op Christus.
We willen daarom stilstaan bij de boodschap van de Verlosser.
We letten op drie gedachten:
a. de noodzaak van een Verlosser, in welke wereld zien we Melchizédek optreden. Een wereld van oorlog, bedrog, verharding en dwaling. En in die wereld verschijnt deze koning der gerechtigheid. Zo ook Christus.
b. de Persoon van de Verlosser. Melchizédek is een type van Christus. Zo ziet de schrijver van de brief aan de Hebreeën hem. Hij is een koning/priester waarvan geen geslacht in de Bijbel staat. Zo ook heeft de Heere Jezus zijn Persoon niet uit de mensen ontvangen. God en mens is Hij in één Persoon. Verder is de Heere Jezus koning der gerechtigheid. Ook, en dat vooral is het priester in der eeuwigheid. Bovendien is Hij de koning van Salem, Jeruzalem, dat boven is. Hij is de koning van de kerk. Kortom er is een overvloed aan onderwijs in de verzen 18-20. Leg er Hebr. 7 maar naast.
c. de dienst van de Verlosser, we lezen dat Abram aan Melchizédek de tienden gaf. In Hebr. 7 kunnen we lezen dat dit een hele diepe betekenis heeft. Abram heeft zich aan God gewijd…
Vragen
a. wat lezen we in dit hoofdstuk over Lot? Gaat het goed of verkeerd met hem?
b. heeft de koning van Sodom wat geleerd van deze verlossing in zijn leven?
c. hoe zou het komen dat Abram het leger van de vijanden, die waarschijnlijk veel meer soldaten hadden, heeft kunnen verslaan? Denk eens aan Gideon?
d. wat betekent de naam Melchizédek?
e. wat kunnen we in Hebr. 7 lezen over het geven van de tienden?
Liturgie
Zingen: 72:1/110:1,2,3,4/118:13/119:8
Lezen: Gen. 14 en Psalm 110
Tekst: Gen. 14:18-20
Dienst voor zondagmiddag 15 september 2019.
In deze dienst gaan we weer verder met de Dordtse Leerregels. We zijn toegekomen aan hoofdstuk ¾. In dit hoofdstuk gaat het over het herstel, de vernieuwing van de gevallen zondaar. Drie dingen hebben we inmiddels overdacht.
a. de verkiezing van zondaren, hoofdstuk 1.
b. de verlossing van zondaren, hoofdstuk 2.
c. de vernieuwing van zondaren, hoofdstuk 3/4.
We willen vooral stilstaan bij de artikelen 7-12. Deze artikelen gaan over de wedergeboorte. Vooral artikel 12 is heel erg onderwijzend over het geheim van het godswonder in het leven van mensen. Laten we deze dingen toch vooral overdenken. Ook persoonlijk.
Liturgie
Zingen: 84:3/2:7/89:1,2,3/86:3/87:3
Lezen: 1 Petr. 1
NBG art 33
Dienst op zondagmorgen 8 september 2019.
We gaan deze zondag weer verder met de heilsgeschiedenis uit Genesis 12 en verder. God gaat Zijn weg door deze wereld. En eenmaal zal de beloofde Verlosser komen. Abram is de drager van de belofte. Saraï is de moeder van Christus. God heeft ze daartoe geroepen. Vandaar dat deze geschiedenissen ook zo belangrijk zijn. Het gaat om het door God beloofde heil.
We hebben vorige keer gezien hoe het in Egypte is gegaan. Het hoeft geen betoog dat de duivel alles zal proberen om de vervulling van de belofte tegen te houden. Hij heeft Abram proberen te doden en Saraï heeft hij getracht te onteren. Het is echter niet gelukt. God is almachtig en we zien Abram weer in het beloofde land.
In Kanaän gebeuren dan weer andere dingen. Er komt een diepe twist tussen Abram en Lot. In Egypte heeft satan van buitenaf geprobeerd de vervulling van de belofte tegen te houden. Nu komt de tegenstand van binnenuit. Het moet voor Abram een moeilijke weg zijn geweest om ruzie te krijgen met zijn neef Lot. De gemoederen lopen ook hoog op. En om erger te voorkomen gaan de twee mannen uit elkaar. Wat een teleurstelling voor Abram. Ook de manier waarop Lot handelt is pijnlijk.
Het is echter wel de weg van de Heere met Abram. De belofte immers wat aan Abram gedaan. Daarom moet Abram alle familie achter zich laten. Lot zal een deel hebben in het land Kanaän. Abram blijft alleen over. Dit is Gods leiding in het leven van Abram. We lezen eerst in hoofdstuk 12 hoe God Abram roept. Daarna lezen we hoe God verlost. In hoofdstuk 13 lezen we hoe God Abram leidt. Hij leidt hem in het spoor der gerechtigheid.
We gaan dus zondagmorgen nadenken over de leiding van de Heere. Het gaat ook om de weg waarin God Zijn belofte tot vervulling brengt. Vaak zijn dat voor het vlees hele moeilijke wegen. Toch zijn het goede wegen. Dat zal eenmaal blijken uit de vrucht. God leiding dus.
We staan stil bij drie punten:
a. een moeilijke weg, vers 1-13
b. een gezegende weg, vers 14-17
c. een vruchtbare weg, vers 18.
Vragen
1. waarom ging Abram naar Egypte?
2. wie probeert Abram te doden? Waarom is dat aangrijpend?
3. waarom moet Lot niet langer bij Abram blijven?
4. waarom is het pijnlijk dat Abram van Lot gescheiden wordt?
5. hoe verblijft Lot in de vlakte van Sodom?
6. wat laat de Heere aan Abram zien als Lot vertrokken is?
7. waarom was het belangrijk dat Abram alleen overbleef?
8. waarom kan Gods leiding in het leven soms moeilijk zijn?
9. wat is de diepste inhoud van de belofte van God?
Liturgie
Zingen: 103:8,9/107:6,7,8/108:1/118:10
Lezen: Genesis 13
Tekst Gen 13 vers 14
Dienst voor zondagmiddag 8 september 2019.
In deze dienst zal het sacrament van de Heilige Doop worden bediend. De doop wijst heen naar het bloed van Christus. Door Zijn offer worden zondaren uit de macht van de duivel, zonde en dood verlost. Door Hem en door Hem alleen worden mensen weer in een rechte verhouding gebracht met God. Het ware geloof is het instrument wat Christus aanneemt. O, laten we onszelf nauwkeurig onderzoeken of we het ware geloof hebben ontvangen en beoefenen. Daar komt het voor de eeuwigheid op aan.
Staan in deze dienst stil bij Psalm 25. Psalm 25 is een gebedspsalm. We lezen daarin het volgende:
1-7 een gebed om genade
8-15 een belijdenis over God en Zijn daden.
16-22 een gebed om genade.
We willen vooral stilstaan bij vers 6. We lezen daar het volgende:
Gedenk HEERE Uwer barmhartigheden en Uwer goedertierenheden, want die zijn van eeuwigheid.
We lezen in deze tekst een gebed om genade.
We staan stil bij drie punten:
a. de aanspraak in het gebed, Gedenk Heere,
b. de inhoud van het gebed, Uwer barmhartigheden en Uwer goedertierenheden
c. de reden voor het gebed, want die zijn van eeuwigheid.
Liturgie
Zingen: 81:12/2:7/105:5,134:3/25:1,2,3/25:10
Psalm 25 vers 6
NGB art 32
Dienst op zondagmorgen 25 augustus 2019.
We gaan verder met nadenken over de heilsgeschiedenis in Genesis 12. We hebben gezien dat het in dit gedeelte niet in de eerste plaats om mensen gaat. Het gaat om Gods ingrijpen in de loop der geschiedenis. We noemen dat kairos momenten. Het is het heilrijke ingrijpen van God, tot realisatie van Zijn heil. Abram is de vader van alle gelovigen (Rom. 4:11) en de Heere heeft hem geroepen om uit te gaan naar Kanaän. Daar zal de Heere een nieuwe fase beginnen in de realisering van het genadeverbond.
We hebben de vorige keer gezien dat Abram op de roepende stem van God op reis is gegaan. Hij ging naar een land dat God hem wijzen zou. Abram was gehoorzaam en dat is een wezenlijk onderdeel van het ware geloof. Er waren heel wat redenen waarom Abram niet uit Ur zou moeten weggaan. Hij was al op leeftijd. Hij had geen kinderen die voor hem zouden kunnen zorgen. Hij wist ook niet precies waar hij heen moest. Hij hoorde een stem maar iedereen hoort weleens een stem. En zo zijn er tal van argumenten bedenken waarom Abram niet zo gaan. Ongeloof is altijd rijk in het bedenken van argumenten. Geloof weet soms niet hoe God leidt en regeert, maar het volgt de Heere wel. Door het geloof deed Noach wat God hem had opgedragen. Door het geloof wilde Maria de moeder des Heeren gehoorzaam zijn toen ze zwanger was van de Heere Jezus. Door het geloof heeft de Heere Jezus Zijn taak op aarde volbracht. Hij wordt in de Schrift de voleinder van het geloof genoemd. In Hem vinden we een volkomen geloof.
We willen deze zondag nadenken over hoofdstuk 12:10-20. We zien in dit gedeelte dat Abram in Egypte komt. Het gaat in dit deel over de verlossende genade van God. Kijk, daar in Egypte komt Abram in grote problemen. De Heere echter verlost hem uit alle benauwdheid. In vers 1-9 vinden we trekkende en roepende genade. In vers 10-20 lezen we over verlossende genade. Ook vandaag verlost de Heere Zijn kerk uit alle benauwdheid. Maar laten we ook de punten voor de preek maar noemen.
a. de noodzaak van de verlossing, vers 10-16.
b. de kracht of de aard van de verlossing, 17-20.
c. de vrucht van de verlossing, vers 13:1. We lezen daar: en Abram toog op uit Egypteland.
Abram gaat met Saraï naar Egypte. Er is honger in Kanaän. Honger kwam veel voor en betekende ook levensgevaar. Veel mensen stierven in dit tijd door honger. Abram is drager van de belofte. Sarai is moeder van Christus. Eenmaal zal uit de nakomelingen van deze mensen de Messias geboren worden. De duivel weet dat ook en dus beginnen in Egypte grote moeilijkheden. Satan probeert Abram te laten doden en Saraï de misbruiken. Mocht hem dat gelukken dan komt God Raad niet tot uitvoering. Het lukt hem echter niet. Abram mag ongedeerd Egypte verlaten. We lezen: maar de Heere plaagde Farao… God heeft ingegrepen. Weer zo’n kairos moment, een goddelijk ingrijpen opdat de belofte zal worden gerealiseerd. En zo mag Abram rijk gemaakt door Farao, Egypte ongedeerd verlaten. God waakt zelf over zijn belofte. De Christus zal zeker komen….
Vragen.
a. wat betekent een hongersnood in de oude wereld?
b. waarom gaat Abram naar Egypte en bijvoorbeeld niet terug naar Ur?
c. waarom bedenkt Abram een halve waarheid om zichzelf en Saraï mogelijk te redden?
d. wat is mogelijk de betekenis van Openb. 12:1-6 voor dit schriftgedeelte?
e. waarom ‘plaagde’ de Heere Farao? Waar is plagen een heenwijzing voor?
f. waarom is het belangrijk dat het hier om heilsgeschiedenis gaat?
Dienst voor zondagmiddag 25 augustus 2019.
We gaan in deze dienst weer verder met de DL. We zijn toegekomen aan hoofdstuk ¾. In hoofdstuk 2 ging het over de verlossing uit de gevangenis van zonde, dood, duivel, ongeloof, oordeel, straf. Er is maar één Verlosser. Alleen Christus kan ons verlossen. We krijgen deel aan de verlossing door het ware geloof. In de catechismus lezen we hoe we weer recht staan voor God. Het antwoord is: alleen door een waar geloof in Jezus Christus. Deze zin moeten we veel overdenken. We moeten ontdekken dat hierin en hierin alleen onze zaligheid ligt. Alle andere gronden en beweringen deugen niet.
In hoofdstuk ¾ gaat het om de vernieuwing en herstelling van de gevallen mens. Laat ik eerst een beeld geven. Door de zonde zijn we het eigendom van de duivel geworden. Alleen de Heere Jezus kan ons uit die macht verlossen. Dat werd in hoofdstuk 2 behandeld. De gevallen mens heeft echter zichzelf ook verwoest. Hij heeft het gebouw van zijn leven tot een ruïne gemaakt. Hoe wordt die ruïne niet weer hersteld. Daarover gaat hoofdstuk ¾. De herstelling van de gevallen zondaar. Verlossing en herstelling zijn dus twee verschillende zaken die echter wel bij elkaar horen.
We gaan in deze dienst de eerst 6 artikelen van hoofdstuk 2 behandelen. Ik loop ze even met u langs:
Artikel 1 vertelt dat we goed geschapen zijn maar door moedwillige ongehoorzaamheid gevallen. We hebben onszelf tot een ruïne gemaakt.
Artikel 2 vertelt ons dat alle mensen leven in de zonde en geruïneerd zijn. We zijn Gods beeld kwijt.
Artikel 3 wijst op de doodstaat van de gevallen mens. Hij wil en kan tot God, Zijn Schepper niet terugkeren. Vooral de onwil is een hele erge zonde.
Artikel 4 wijst erop dat het licht der natuur ons niet weer hersteld. We doen in het gewone leven nog wel goede dingen, maar geestelijk, voor God, zijn we dood.
Artikel 5 vertelt dat we ook door keurig naar Gods wet te leven niet recht staan voor God. De wet leert ons wel de zonde kennen, maar brengt geen heil en herstel.
Artikel 6 wijst op het middel tot herstel. We lezen over de Heilige Geest en het Evangelie van de Messias. Door Christus worden zondaren hersteld en verlost. De Geest past het werk van Christus toe. Laten we nagaan in ons hart of we deze dingen verstaan.
Dienst op zondagmorgen 18 augustus 2019.
De afgelopen drie zondagen kon ik door vakantie niet in de gemeente van Amersfoort voorgaan. Op zondag 21 juli hebben we stilgestaan bij de geestelijke strijd. Wat is dat een belangrijk onderdeel van het oprechte christelijke leven. Een ware christen heeft op aarde een levenslange strijd tegen de zonde, de duivel, de wereld en het ongeloof. Alleen in Christus is de overwinning gegarandeerd. Hij heeft alle macht in hemel en op aarde. Ondertussen is het oprechte christelijke leven een leven vol aanvechting, moeite en zorg. Alleen het ware geloof in Christus doet zien op de uitkomst. De apostel zegt dat we met lijdzaamheid de loopbaan moeten lopen die ons voorgesteld is. In heel de Bijbel komen we gelovigen tegen die door veel strijd en moeite zijn ingegaan in het eeuwige leven. Paulus typeert het leven van de ware christen als een gekruisigd leven. Alleen het geborgen zijn in Christus is de ware vreugde en blijdschap van het hart.
De komende tijd willen we in de prediking stilstaan bij de geschiedenis die we vinden in Genesis 12 en verder. We lezen daarover Gods ingrijpen in deze zondige wereld. God heeft alles goed gemaakt. We belijden een goede schepping. Echter spoedig is er de afval van God. De eerste afval treedt op bij Adam en Eva. De Heere echter geeft de moederbelofte van redding en heil. Er komt een Verlosser, een zaad der vrouw (Gen. 3:15). Daarna is er de afval in de tijd van Noach en weer later blijkt dat ook in het geslacht van Sem verval en afval optreedt. Keer op keer zien we dat mensen afvallen van God. Het is de Heere die ingrijpt. Hij zoekt Noach op. Hij grijpt weer in als er verval optreedt in het geslacht van Sem. Verval betekent dat de belofte van God niet meer ernstig wordt genomen. In het slot van Genesis 11 en het begin van Gen. 12 zien we dat God weer opnieuw ingrijpt. Hij roept Abram uit Ur der Chaldeeën.
Het gaat dus in Genesis 12 over Gods belofte van heil. Abram is na Adam en Eva de 20e persoon die geldt als drager van de goddelijke belofte. In de verklaring van Dächsel kunnen we de reeks van 20 namen vinden. Na Abram komt Izak en zo verder tot op de komst van Christus in het vlees. We staan in de prediking stil bij Gen. 12:1-9. We vinden drie gedachten.
a. Gods roeping van Abram, 1-3.
b. Gods leiding door Abram, 4
c. Gods bewaring van Abram, 5-9.
Keer op keer wordt in de Bijbel gewezen op Gods werk in het leven van Abram. Paulus heeft bijvoorbeeld in Rom. 4 uitvoerig over Abram en zijn geloof geschreven. In Hand. 7:2-3 spreek Stefanus over Abram. En in Hebr. 11:8 lezen we over het geloof van Abram. Er zijn nog tal van andere plaatsten waarin we de naam van Abram tegenkomen. Het gaat dus om een hele belangrijke periode en persoon in Gods heilsplan. Abram wordt door Paulus de vader van alle gelovigen genoemd (Rom. 4:11). En het geloof van Abraham is een voorbeeld voor alle gelovigen. Hier vinden we het ware geloof in beoefening, zie Rom. 4:18-25. Abram geloofde in de Christus die komen zal. De gelovigen in het NT geloven in de Christus die gekomen is. De gelovige neemt in moeite, zorg, aanvechting en schuldbesef de toevlucht tot Christus en tot Hem alleen. Alle ander zaken kunnen het geweten niet tot rust brengen. We staan alleen recht voor God door een oprecht geloof in Jezus Christus. Een oprecht geloof…..
We lezen eerst iets over Gods roeping (1-3). Duidelijk is dat God Abram heeft geroepen en een belofte van heil heeft gedaan. We lezen ‘in u zullen alle geslachten des aardrijks gezegend worden’, vers 3. Vergelijken we deze tekst met Hand. 3:25 en Gal. 3:8 dan wijzen deze woorden op Christus. Christus is het ware Zaad van Abraham en door Hem wil God zondaren redden en zegenen.
Vervolgens lezen we dat Abram heen ging om in Kanaän te gaan wonen (vers 4). Lot gaat met hem mee. Zijn vader blijft achter in Haran. Abram is gehoorzaam aan het bevel van God. In Hebr. 11:8 kunnen we lezen dat dit door het geloof is gedaan.
Vers 5-9 brengen ons bij Abram in het land Kanaän. We lezen in vers 6b dat de Kanaänieten toentertijd in dat land woonden. In de kanttekening lezen we dat dit een vervloekt, afgodisch en goddeloos volk was. Later zijn Sodom en Gomorra om hun losbandigheid verwoest. Het moet een afschuwelijke goddeloosheid zijn geweest die Abram is tegengekomen Kanaän. In die wereld werd hij door Gods bewaard.
Vragen
1. welke belofte heeft God in Gen. 3:15 gegeven? Hoe zal die belofte gestalte krijgen?
2. welke lijn loopt er door de Bijbel als het gaat over de vervulling van de belofte? De hoeveelste man was Abram in de rij van de dragers van de belofte? Wat betekent het om drager van de belofte te zijn? En wat betekent het bijvoorbeeld dat Sara een moeder van Christus is?
3. het gaat dus steeds om twee zaken: een drager van de belofte (een man) en een moeder van Christus (een vrouw). Wie is na Abram de drager van de belofte en wie wordt de moeder van Christus?
4. wat zal de duivel proberen rond de drager van de belofte en de moeder van Christus?
5. welke vijf dingen belooft God aan Abram (1-3)?
6. waarom is opmerkelijk dat Abram gehoorzaam is aan Gods stem (vers 4)?
7. waarvoor moest Abram bewaard worden (5-9)?
Dienst op zondagmiddag 18 augustus 2019.
We gaan in de leerdienst weer verder met DL. We proberen in tien diensten de leerregels te behandelen. Het is vooral belangrijk dat we thuis de leerregels goed doorlezen. Ook dat we de verwerping van dwalingen eens goed bekijken. Ik heb reeds meer gezegd dat onze vaderen precies hebben aangegeven welke dwalingen ze wilden weerleggen. Remonstrantisme is dat we de dwalingen die de leerregels aangeven aanhangen. Laten we niet zomaar iemand een remonstrant noemen.
We zijn inmiddels toegekomen aan hoofdstuk twee van de leerregels. We willen deze zondag vooral stilstaan bij de artikelen 6-9. Het gaat om vier artikelen, die gaan over de verlossing van zondaren door het heilswerk van Christus. We weten dat er geen mens behouden wordt los van Christus. Het is dus belangrijk dat we door het oprechte geloof de toevlucht nemen tot Christus. Dat is de kern van heel de bijbels boodschap. De zinnen zijn in de leerregels soms wat lang en moeilijk. Maar de bijbelse leer wordt met kracht verdedigd.
Het gaat in dit gedeelte over de redding door genade alleen. In artikel vijf wordt geleerd dat de boodschap van verlossing (de belofte van het Evangelie) aan allen moet worden verkondigd. De boodschap moet ook met bevel van bekering en geloof worden verkondigd. Dat mensen die boodschap naast zich neerleggen komt door ongeloof. Dit ongeloof is eigen schuld (art. 6). Laten we de ernst van het ongeloof nooit gering achten en laten we de noodzaak van het ware geloof voortdurend benadrukken. Er is geen andere weg.
In art. 7 lezen we dat het ware geloof een geschenk van God is, wat Hij aan niemand verplicht is te schenken. Het is door genaden alleen.
De vruchten van geloof en genade worden in artikel 8 duidelijk weergegeven. Het is de drie-enige God die zondaren redt, behoudt en zalig maakt. Deze redding komt voor uit Gods eeuwige Raad, die teruggaat op Gods eeuwig liefde. Die raad komt zeker tot vervulling.
Dienst voor zondagmorgen 21 juli 2019.
Het is morgen een opmerkelijke dag omdat ik mag herdenken dat ik 64 jaar oud ben geworden. De Heere heeft willen sparen en bewaren. Ook is het een dag van herinnering. Het is ruim 4 jaar geleden dat Mieke is overleden. Die herinnering is de blijvende metgezel op de levensweg.
We hopen weer stil te staan bij de geestelijke strijd. We staan vooral stil bij de verzen 18-20. Vorige keer hebben we gezien wat de wapens van een gelovige zijn. We hoorden van waarheid (rechtschapenheid, integriteit), de gerechtigheid (de herstelde verhouding met God). Zoals een soldaat zijn gordel gebruikt om goed en makkelijk te kunnen bewegen, zo moet een gelovige rechtschapenheid gebruiken om goed en makkelijk te bewegen in een zondige wereld. De Heere Jezus heeft zijn kinderen opgedragen om oprecht te zijn als de duiven…
We komen tenslotte toe aan het slot van de geestelijke strijd. Paulus gaat dan in om het gebed. Dit is het belangrijkste wapen in de geestelijke strijd. We letten dus op het gebed en de geestelijke strijd. We staan stil bij drie punten
1. het belang van het gebed, vers 18.
2. de reikwijdte van het gebed, vers 19
3. het doel van het gebed, vers 20
Vragen
a. waarom in het gebed belangrijk?
b. kun je een aantal gelovigen in de Bijbel noemen die gebeden hebben?
c. hoe moeten we bidden?
d. voor wie moeten we bidden?
e. wat is het doel van het bidden?
Dienst voor zondagmiddag 21 juli 2019.
We gaan weer verder met de DL. Het is heel belangrijk om die leerregels ook zelfs rustig en regelmatig door te lezen. Het is niet altijd gemakkelijk, maar door de herhaling kunnen dingen duidelijk worden.
Sommige mensen nemen het woord remonstranten heel makkelijk in de mond. Ze verwijten soms iemand zomaar remonstrantisme. Laten we aan dergelijke etikettenplakkerij niet meedoen. We kunnen in de Leerregels nauwkeurig vinden wat de Remonstranten hebben geleerd en waar ze in strijd zijn met de Bijbel. Bij elk hoofdstuk is een aantal dwalingen genoemd en ook worden die vanuit de Bijbel weerlegd. Remonstranten zijn dus mensen die dingen beweren die we in de verwerping van de dwalingen vinden. Neem eens de tijd om de dwalingen van de Remonstranten door te nemen…. Ze staan echt heel concreet in de leerregels.
We gaan vandaag beginnen met hoofdstuk twee. Die hoofdstuk gaat over de verzoening. In de verwerping van de dwalingen kunnen we lezen welke onbijbelse gedachten de Remonstranten hadden. Ze dachten bijvoorbeeld dat de Heere Jezus voor alle mensen gestorven was. Dat is echter onjuist. De Heere is gestorven voor Zijn schapen…
We staan stil bij de eerste vijf artikelen uit hoofdstuk vijf. Dit gedeelte gaat over de verzoening door betaling, voldoening. We staan stil bij vijf belangrijke gedachten, die we trouwens ook in zondag 5 van de catechismus vinden. We letten op:
1. de noodzaak van de voldoening, art. 1
2. het middel voor de voldoening, art. 2
3. de genoegzaamheid van de voldoening, art. 3
4. de waardigheid van de voldoening, art. 4
5. de prediking van de voldoening en de belofte van het Evangelie, art. 5
We hopen op een leerzame en stichtende zondag.
Dienst voor zondagmorgen 14 juli 2019.
We gaan deze morgen weer verder met de overdenking van de geestelijke strijd. In Efeze 6:14-17 lezen we over de wapens die in deze strijd worden gebruikt. We lezen daar het volgende:
Paulus gebruikt in dit gedeelte een beeld. Het is het beeld van een Romeinse soldaat. In de BMU kunt u een plaatje vinden van een dergelijke soldaat. Onderstaand heb ik er ook een weergegeven. Dit omdat in de BMU het schild niet goed is weergegeven. Het moet een groot schild zijn. Niet een klein rond schild. Dit blijkt uit het Griekse woord wat Paulus gebruikt.
Paulus wijst op zes zaken die we in het plaatje vinden. Het gaat om de volgende zaken:
1. De gordel die verbonden wordt met de waarheid, rechtschapenheid, integriteit.
2. Het borstwapen, harnas, wat verbonden wordt met gerechtigheid, handelen en leven naar Gods wet en staan in een goede verhouding met God.
3. De schoenen wat verbonden wordt met de bereidheid van het Evangelie. In het Evangelie moeten we staande blijven en ook meedelen aan anderen.
4. Het schild wat verbonden wordt met het ware geloof. Dit moet bovenal aangenomen worden. Paulus bedoelt dat de christenen het geloof moeten beoefenen en daardoor de aanvallen van de duivel weerstaan.
5. De helm der zaligheid, die wordt ontvangen, en die verbonden wordt met de hoop van een christen op het eeuwige leven. De helm is een beeld van het eeuwige leven, 1 Thess. 5:8. Het eeuwige leven is zijn eer en uitzien.
6. Het zwaard des Geestes wat verbonden wordt met het Woord Gods. Door dit geestelijke zwaard, wat de gelovigen ook geschonken is, kunnen ze de listen en leugens van de satan weerstaan. Zo heeft de Heere Jezus dat ook gedaan, Matt. 4:4.
Tal van heerlijke beelden en gedachten zijn er bij de geestelijke strijder te overdenken. Laten we vasthouden dat het aardse leven een strijd is tegen de zonde, de duivel, de wereld en de oude mens. Helaas zijn er niet zoveel mensen die deze strijd strijden. De Heere echter maakt van zondaren strijders in zijn heerlijke legermacht.
Vragen
1. welke zes wapens noemt Paulus?
2. waarom gebuikt hij het beeld van een Romeinse soldaat?
3. waarmee verbindt Paulus de wapens?
4. zijn er meer teksten die wijzen op strijd in de Bijbel? Waarom is strijden belangrijk?
5. welke twee betekenissen heeft het woord strijd in onze bijbelvertaling? Welke betekenis heeft het hier in Efeze 6?
Dienst voor zondagmiddag 14 juli 2019.
We gaat in deze dienst weer verder met het onderwijs uit onze DL. Onze vaderen hebben het in deze leerregels opgenomen voor de vrije genade van God. Door de eeuwen heen is daarover in de kerk verschil en ketterij geweest. Reeds Augustinus had te maken met Pelagius. Pelagius stelde dat het heil afhangt van de goede werken van de mens. Daar heeft Augustinus krachtig nee tegen gezegd. Paulus leert ons dat het genade is en alleen genade. In de tijd van de Reformatie zien we weer dezelfde tegenstelling. Erasmus wilde de mens laten bijdragen aan zijn behoud. Luther heeft hem weerlegd. Zo ook op de Synode van Dordrecht. Onze vaderen hebben de vrije genaden Gods voluit en ronduit beleden. Dat is het grote belang van de DL.
We zijn gekomen aan het laatste gedeelte van hoofdstuk 1. Verschillende zaken worden aan de orde gesteld. Ik loop ze maar even puntsgewijs langs.
1. Artikel 13 gaat over de vraag of de zekerheid van de verkiezing niet hoogmoedig en zorgeloos maakt, zoals de Remonstranten stelden. Nee, zeggen onze vaderen omdat een waar geloof nooit vruchteloos kan zijn. Als het zorgeloos maakt dan bedriegen we onszelf en zijn we mogelijk helemaal niet uitverkoren.
2. Artikel 14 gaat over de vraag of je in de prediking de verkiezing aan de orde moet stellen. De Remonstranten kwamen met de gedachte dat die maar niet moest omdat het een moeilijk onderwerp is en er verwarring over kan komen. Het antwoord van onze vaderen is dat het in de Bijbel staat, de profeten en apostelen het geleerd hebben en ook de Heere Jezus dat gedaan heeft. Dus er is geen enkele reden om het niet in de prediking aan de orde te stellen. Wel echter op een goede en bijbelse manier.
3. Artikel 15 gaat over het besluit van de verwerping. We belijden een dubbele predestinatie. Dat betekent dat er twee besluiten zijn: een besluit van verkiezing en een besluit van verwerping. Het besluit van verwerping is overigens geen willekeur maar volstrekt rechtvaardig. Ook maakt het besluit God niet tot de bron van de zonde. Zonde doen zondige mensen en duivelen zelf.
4. Artikel 16 gaat over de moeite die iemand met het besluit van verwerping kan hebben. Ben ik niet verworpen. Wie met die vraag worstelt laat zien dat hij niet verworpen is. Want de verworpen mensen zitten helemaal niet met die vraag. Wel is er onderscheid tussen de mensen. Sommigen hebben nog niet die duidelijkheid die nodig is. Die moeten vooral voortgaan in het gebruik van de genademiddelen. Anderen worden aangevochten. God is getrouw. Weer anderen bekommeren zich nergens om. Die moeten zich bekeren. En in de wegen van de Heere gaan wandelen.
5. Artikel 17 gaat over de jong gestorven kinderen. De Remonstranten beweerden dan hun tegenstanders alle kinderen naar de hel verwezen. Dat is echter volstrekt onjuist. De ouders van jong stervende kinderen hoeven in het geloof niet te twijfelen aan het behoud van hun kind, want uit kracht van het verbond zijn die kinderen behouden.
6. Artikel 18 gaat over de tegenstand tegen de leer van de verkiezing. We begeren die leer te overdenken en daarin Gods grootheid te aanbidden. De tegenstanders wordt gewezen op Rom. 9. Daar zegt Paulus dat wij mensen zijn en hoe zouden we onze mond opendoen tegen de hoge en heilige God. Laten we het houden bij Zijn Woord. En dat is ons genoeg.
Dienst op zondagmorgen 7 juli 2019.
De komende zondagen hoop ik drie keer in de morgendienst voor te gaan. Ik wilde stilstaan bij Ef. 6:10-20. We kunnen daar lezen over de geestelijke wapenrusting (grieks: panoplia). Het gedeelte valt in drie delen uiteen. Vers 10-13 waarin we de oproep voor de geestelijke strijd lezen. Vers 14-17 waar we lezen over de wapens in de geestelijke strijd. En vers 18-20 waar we kunnen lezen over het gebed en de geestelijke strijd. In de Bijbel met uitleg (BMU) kunt u een mooi plaatje vinden van een Romeinse soldaat in volle wapenrusting.
Het oprechte leven des geloofs wordt in de Bijbel met allerlei beelden omschreven. We hebben bij het Hooglied gezien dat we de relatie van de Heere met zijn volk kunnen weergeven onder het beeld van een goed huwelijk. Er staan in de Bijbel ook allerlei opdrachten aan de gelovigen. We kunnen dan denken aan zaken als gehoorzaamheid, gebed, volharding, discipelschap, bewogenheid en tal van andere zaken. De gedachte van strijd komen we ook heel vaak tegen. De Heere Jezus zegt bijvoorbeeld dat we moeten strijden om in te gaan (Luk. 13:24). Paulus spoort Timotheüs aan tot strijd en volharding (1 Tim. 6:12). Op tal van andere plaatsen komen we het beeld van strijd, inspanning en volharding tegen. Het zou een mooie opdracht kunnen zijn om alle teksten die over geestelijke strijd gaan eens op de zoeken en onder elkaar te zetten. Ik ben benieuwd wie van de jongeren mij een mooi lijstje met teksten en opmerkingen kan toesturen. Probeer het maar eens….
In ieder geval is het oprechte christelijke leven niet gemakkelijk. Er wordt een grote inspanning verwacht. We zien dat ook terug in het leven van vrijwel alle Bijbelheiligen. Paulus heeft bijvoorbeeld ruim 15.000 kilometers afgelegd in zijn leven om het Evangelie te preken. En dat deed hij niet in een dure auto…. Abraham werd een vreemdeling op de aarde. Toen de Heere hem riep moest hij een reis maken van ruim 1000 km en kwam hij terecht in Kanaän waar hongersnood was (Gen. 12:10). Het leven van genieten heeft denk ik niet veel met de Bijbelse roeping te maken, hoewel we de goede gaven van God wel, met mate, mogen gebruiken. Dat is een lastige opgave in onze enorme weeldetijd. Maar weet dat er voor ieder mens een moment komt dat alle spullen voor ons geen enkele waarde meer hebben…. De wereld gaat voorbij….
Terug echter naar de Ef. 6:10-20. We gaan eerst stilstaan bij de oproep tot de geestelijke strijd. We vinden die oproep in Ef. 6:10-13. We lezen daar het volgende:
Het gaat dus in dit gedeelte om de geestelijke strijd. We letten op drie gedachten.
a. de oproep om te strijden. We lezen de volgende zaken:
Wordt krachtig in de Heere (vers 10),
Doet aan de gehele wapenrusting Gods (vers 11),
Neemt aan de gehele wapenrusting Gods (vers 13). Enkele zaken vallen op. Paulus herhaalt de opdracht tot drie keer. Herhaling betekent in de Bijbel dat iets belangrijk is. Paulus formuleert in bevelen. Geen wensen dus maar bevel. Dat betekent dat het noodzakelijk is. Zonder strijd geen overwinning. Paulus voegt er ook bij: in de Heere. Daarmee bedoelt hij, door het geloof in de Heere Jezus. We kunnen niet in eigen kracht maar wat gaan strijden. Dat ontaardt meestal in de vechtpartij waar de duivel vermaak in heeft. De goede strijd is een strijd des geloofs.
b. de vijanden waartegen gestreden moet worden. We lezen onder andere over:
1. de listige omleidingen des duivels, (vers 11). De duivel probeert op allerlei manieren mensen naar de dood te leiden. In de kerk doet hij dat weer anders dan in de wereld. In onze tijd heeft hij weer andere middelen dan 2000 jaar geleden. Maar keer op keer is hij listig bezig. We zouden het bijna niet opmerken.
2. we lezen over overheden, machten en geweldhebbers dezer wereld. Daarmee worden instrumenten bedoeld waar de satan ruim gebruik van maakt.
3. we lezen tenslotte over geestelijke boosheden in de lucht (vers 12). We kunnen daarbij denken aan op zichzelf goede dingen maar die wel volledig beslag leggen op ons leven. Ons werk kan ons bijvoorbeeld helemaal opslokken zodat er voor de Heere en Zijn dienst geen tijd meer is. Ook kunnen we hierbij denken aan de tijdgeest waardoor we niet meer scherp zien wat zonde eigenlijk is. Elke vorm van ongehoorzaamheid is zonde voor God.
c. het doel waarom gestreden moet worden. We lezen in vers 13 opdat gij kunt weerstaan in de boze dag. De gelovigen moeten zich sterk inspannen om niet te vallen. Gehoorzaamheid, waakzaamheid, gebed en tal van andere zaken zijn belangrijk om te volharden tot het einde. Het is tegen de Schrift als we ons laten meeslepen in allerlei zonden, vooral van deze tijd. Helaas is dat wel de praktijk van velen. Laten we ons echter houden aan de boodschap van de Bijbel en de gehoorzaamheid aan Gods geboden. Daar rust een zegen op.
Vragen
a. welke beelden gebruikt de Bijbel allemaal voor het christelijke leven?
b. waar vinden we in de Bijbel nog meer teksten over de geestelijke strijd?
c. waarom zegt Paulus dat vooral tegen de gemeente van Efeze? Waarom moeten deze gelovigen vooral strijden?
d. wat is het doel van de geestelijke strijd?
e. wat is het verschil tussen met elkaar vechten en de geestelijke strijd?
f. kost de Bijbelse leefwijze vandaag de dag ook veel strijd? Wat is belangrijk voor de Bijbelse manier van leven?
Dienst voor zondagmiddag 7 juli 2019.
In deze dienst gaan we verder met de overdenking van de Dordtse Leerregels. Vorige keer hebben we stilgestaan bij Gods eenzijdige zondaarsliefde. We hebben hoofdstuk 1: art. 1-6 behandeld. Deze keer gaan we verder met hoofdstuk 1:art. 7-12. Dit gedeelte gaat helemaal over de leer van de uitverkiezing.
De uitverkiezing is een hele diepe gedachte in de Schrift. We weten dat Gods van eeuwigheid heeft uitverkoren en verworpen. Deze dingen zijn voluit bijbels en moeten daarom beleden en gepreekt worden. De uitverkiezing is echter voor ons verstand ook best een moeilijk zaak. Waarom verkiest God Abel en laat Hij Kain liggen in de ellende waar hij zichzelf in heeft geworpen.
We hebben de vorige keer ook gewezen op Jakob en Ezau. Sommigen denken dat Ezau het heel moeilijk heeft gevonden dat hij verworpen was. Men wijst dan op Hebr. 12:16-17. Ezau zou veel berouw hebben gehad maar vond helaas geen genade. De kanttekeningen op de Statenbijbel laten echter zien dat Ezau helemaal geen berouw heeft gehad. Het ging hem om iets heel anders. Zoek het aub eens na! Een hele belangrijke gedachte. Misschien is het wel zo dat iemand die verworpen is daar eigenlijk helemaal geen last van heeft. En dat iemand die door God is verkoren daar best vragen over zal hebben. Zou God naar mij, in mijn zondigheid willen en kunnen omzien… Dat is toch werkelijk een te grote gedachte. Het is misschien we net al bij de zonde tegen de Heilige Geest, waar vorige week over is gepreekt. Iemand die daarmee worstelt laat zien dat hij of zij die zonde niet heeft gedaan. Ik kan eigenlijk nergens in de Bijbel een voorbeeld vinden van iemand die verworpen was en die daar heel erg mee heeft geworsteld. Wel vind ik heel veel voorbeelden in de Bijbel van kinderen van God, die met de genade in hun leven hebben geworsteld. Kortom, iemand die verworpen is die zit daar niet echt mee. Iemand die uitverkoren is kan het maar niet begrijpen dat God naar hem of haar wil omzien.
Terug echter naar de DL. We gaan dus nadenken over DL 1:7-12. We zien drie zaken:
a. het besluit van de verkiezing, art 7. In vier zinnen wordt het besluit omschreven en de Bijbelse grond ervan aangegeven.
b. de aard van de verkiezing, 8-11. Hier worden enkele dingen over de verkiezing duidelijk en worden de dwalingen van de Remonstranten weerlegd. De Remonstranten beweerden bijvoorbeeld dat Gods verkiezing kan veranderen. Maar dat is tegen de Schrift.
c. de zekerheid van de persoonlijk verkiezing door God, art. 12. We kunnen weten of we door God zijn uitverkoren. We kunnen dat niet weten door de diepten van God te doorzoeken. Mensen kunnen God niet narekenen. We kunnen dat wel weten door de onfeilbare vruchten van de verkiezing in onszelf met geestelijke blijdschap en heilig vermaak waar te nemen. De zekerheid van de verkiezing wordt bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate verzekerd. Trappen is een ander woord voor delen. Iemand die verkoren is deelt in de verschillende heilsweldaden. Hij of zij weet dus van de onderscheiden weldaden zoals geloof, rechtvaardiging, heiliging, bewaring en vele andere zaken die uit de verkiezing voortvloeien. Bovendien is de zekerheid ook aan maat gebonden. Maat is een ander woord voor graden. Het geloof kan meer of minder sterk zijn. Er zijn graden in de kennis van de heilsweldaden. Kortom, er is heel veel om over na te denken. De Heere geve eenvoud, helderheid, bewogenheid, belangstelling, eerlijkheid en tal van andere zaken die nodig zijn voor prediker en hoorders. Van harte allen Gods onmisbare zegen.
Dienst voor zondagmorgen 23 juni 2019.
We hebben deze zondag bediening van het Heilig Avondmaal. In het Avondmaal staan we stil bij het borgwerk van Christus. Christus is de enige grond voor de verlossing. Alleen door het ware geloof heeft een zondaar deel aan Christus. Dat zijn grote waarheden die we niet genoeg kunnen overdenken. Hoe bent u rechtvaardig voor God? Alleen door een oprecht geloof in Jezus Christus. Dit antwoord van de catechismus bevat de kern van de Bijbelse boodschap. In prediking wijze we zondaren op deze dingen. De eeuwigheid zal eenmaal openbaren wat de vrucht ervan is geweest.
We staan deze morgen kort stil bij Hooglied 5 vers 10. We lezen daar ‘Mijn Liefste is blank en rood, Hij draagt de banier boven tienduizend’. Dit wijst ons op Christus. We letten dat op de gedachte dat Hij blank en rood is. En verder staan we stil bij de banier die Hij draagt.
Blank wijst reinheid, zuiverheid en heiligheid. Christus is God en God is zonder zonde. Christus is ook mens en als mens heeft Hij niet gezondigd. Blank betekent dat de kerk des Heeren alleen in Hem heiligheid en volmaaktheid heeft. Nergens anders is heiligheid en volmaaktheid te vinden. Blank wijst ook op de overwinning door Christus. Een wit kleed werd in de oudheid gedragen door een overwinnaar. Christus heeft de dood, de satan, de wereld, de oude mens, het ongeloof en tal van andere zaken overwonnen. Hij heeft volkomen overwonnen.
Rood is de kleur van bloed. Bloed komen we in de Bijbel veel tegen. Met bloed wordt gewezen, aldus de kanttekening, op het priesterlijke werk van de Heere. Hij heeft Zichzelf geofferd voor de zonde. De zonde werd door Hem gedragen. De zonde werd door Hem betaald. De zonde werd door Hem overwonnen. Hij is tot zonde gemaakt en daarom kunnen zondige mensen, op grond van zijn offer, vergeving ontvangen. Hij heeft aan Gods Recht voldaan. Zijn bloed reinigt van alle zonden.
De banier. De banier is een middel wat gebruikt werd om het volk te verzamelen. De Banier is een verzamelpunt. Gods kinderen worden door Hem verzameld. Hij is de goede herder. De banier is ook een herkenningspunt. Daar horen Gods kinderen bij. De banier maakt ook scheiding. Er zijn ook mensen die niet bij deze banier horen. De banier wijst ook op veelheid want we lezen over tienduizend. Tenslotte draagt Hij de Banier. Niemand kan Hem die afnemen. Zo ligt de toekomst van de kerk vast in Zijn doorboorde handen.
Laten we zo Avondmaal mogen houden. We is het groot als we de Heere mogen ontmoeten in de weg van Zijn heilige inzettingen. Laten we getrouw zijn dan zal God Zijn belofte zeker uitvoeren. We hebben een vaste grond in de belofte van God. Hij verlaat zijn kerk niet. Het ligt vast in Zijn doorboorde handen.
Vragen.
a. waarom houden we Avonmaal?
b. wie heeft het Avondmaal ingezet?
c. waarom is de Heere Jezus blank?
d. waarom is de Heere Jezus rood?
e. wat betekent de banier?
f. waarom lezen we over tienduizend?
g. waar wil de Heere wonen en werken?
Dienst voor zondagmiddag 23 juni 2019. Nabetrachting.
We denken in deze dienst na over de bediening van het Heilig Avondmaal. Gods kinderen mogen door het geloof en in de tekenen van brood en wijn iets proeven van Gods liefde voor hen. Ze mogen daar eerlijk en openhartig over spreken. Het geloof maakt vrijmoedig. De duivel heeft een hekel aan goede woorden over God en Zijn heerlijke dienst.
We gaat in deze dienst weer stilstaan bij Hooglied 5. We staan vooral stil bij de laatste twee verzen. We lezen daar onder andere: ‘Zijn gestalte is als de Libanon, uitverkoren al de cederen. Zijn gehemelte is enkel zoetigheid en al wat aan Hem is, is gans begeerlijk. Zulk een is mijn Liefste, ja zulk een is mijn Vriend, gij dochters van Jeruzalem.
De bruid is een gelovige. In dit gedeelte is de gelovige in een geestelijk dorre toestand gekomen. De Heere heeft haar verlaten, maar zoekt haar wel op. Er is bij de bruid echter geen plaats voor de Bruidegom. De kanttekening denkt aan vleselijke gerustheid en zorgeloosheid. Dat kan een kind van God dus overvallen. De Heere wijkt dan uit zijn leven. Een droevige ervaring die veel gebed geeft aan de troon der genade.
De bruid krijgt dan te maken met de wachters (vers 7). Dat zijn tirannen, boze regenten en valse leraars die de bruid mishandelen. Ook vandaag zijn er mensen die Gods kinderen geestelijk mishandelen. Dat zijn ernstige zaken. De wachters zijn harde mensen die nergens voor terugdeinzen. Denk maar aan de Schriftgeleerden en farizeeën. Ze hebben de Heere gekruist en de discipelen vervolgd.
De bruid krijgt ook te maken met de dochters van Jeruzalem. Dat zijn de gelovige kinderen van God, aldus de kanttekingen. De kerk bestaan uit vele levende leden. Dat mag ook aan de avondmaalstafel gezien worden. Al Gods kinderen zijn daar welkom. De dochters van Jeruzalem stellen meelevende vragen. Ze kennen de worstelingen van de bruid en zijn net als de bruid vervult met verlangen en liefde tot de Heiland. De dochters willen ook graag weten hoe het met de bruid is. Ze stellen ook de vraag wie de Bruidegom voor de Bruid is. En dan gaat de bruid antwoorden. In vers 10-16 lezen we het antwoord. Met allerlei beelden wordt de heerlijkheid van Christus omschreven. Het slot van dit gedeelte is een samenvatting. Dat zijn de woorden van onze tekst.
We lezen eerst dat de bruidegom in Zijn gestalte is als de Libanon. Dit wijst op de heerlijkheid de kracht en de liefelijkheid van Christus. Heel veel zaken over Zijn Persoon zijn er te overwegen. Vooral zijn godheid en mensheid zijn belangrijk. Door Zijn kracht wordt de kerk bewaard. Daarnaast lezen we dat zijn gehemelte enkel zoetigheid is. Dit wijst op de mond van de bruid. Door Zijn spreken onderwijst, leidt en leert Hij zijn kerk. Zo willen we eerst verschillende zaken ter overdenking benoemen. Gods volk houdt alleen Christus over. Paulus zegt: Christus is alles.
We lezen ook dat de bruid de Heere noemt een Liefste en een Vriend. Liefste wijst op een innige relatie. Het wijst op een diepe omgang en verbondenheid. Door het geloof is de gelovigen diep en innig verbonden met Christus. Vriend wijst elkaar helpen en er voor elkaar zijn. Met vrienden deel je zaken. Vrienden ga je bezoeken. Vrienden wil je het naar de zin maken. Zo ook wil de bruid leven voor de Heere. In gehoorzaamheid en gebed wil ze haar leven richten op haar Vriend.
Tenslotte lezen we over de dochters van Jeruzalem. Op de vraag over haar liefste heeft de bruid niet gezwegen. Helaas zijn wij vaak zo stil en op onszelf gericht. De bruid is op Christus gericht en dat maakt haar ook vrijmoedig om tegenover de dochters te spreken over haar Bruidegom. Het is geen best teken als we nooit eens iets goed zeggen van de Heere. Dan mogen we alles wel nazoeken in ons leven.
Geve de Heere dat we een goede zondag mogen hebben. Geve Hij boven alles dat gaat om de eer van Zijn heerlijke Naam. Dat we getroost en versterkt mogen worden in het allerheiligste geloof. Dat is de stille bede van uw dienaar.
Onderstaand boekje van Halyburton staat ook digitaal op internet. Hierbij de link om er eens iets uit te lezen: [http://www.theologienet.nl/documenten/Halyburton_zondaar_verheugd.pdf]
Onderstaand een pagina uit een boekje van de schotste schrijver Thomas Halyburton (1674-1712). Hij was professor in de godgeleerdheid aan de academie van Sint Andrews. Het valt op dat hij maar 37 jaar oud is geworden. Reeds vroeg mocht hij de eeuwige heerlijkheid binnengaan.
Wat mij opviel bij onderstaande pagina is het gebruikmaken van Christus als de ware spijze der ziel. Bovendien maakt Halyburton een onderscheid in zijn hoorders. Hij wijst op de ontdekking van de zorgeloze zondaren. In de tweede plaats wijst hij op de besturing van de overtuigden. Tenslotte gaan zijn preken tot bemoediging en opwekking van des Heeren volk. Ontdekking, besturing en opwekking zijn drie belangrijke zaken die in de toepassing aan de orde moeten komen. Laten we aan de groten van weleer een voorbeeld nemen.
Wv.